De oesterpannenkoeken krijg ik maar moeilijk weg op zaterdag. Tanya vond het te veel gedoe om zelf pannenkoeken te maken (voor zover ik weet is het niet meer dan bloem, melk en eieren, maar ik hou verstandig mijn mond), dus heeft ze een kant en klare pannenkoekenmix gekocht. Alleen water erbij en schudden maar. Al snel komen we erachter dat er (zoals met al het kant en klare spul in Australië) een extreem grote hoeveelheid suiker toegevoegd is aan de mix. Dat resulteert in zoetige, kleffe pannenkoeken met een licht zoute smaak en af en toe een grote, vlezige oester, geen succes, als je het mij vraagt. Tanya vraagt het me en uit beleefdheid zeg ik natuurlijk dat ik het wél lekker vind, waarop ik prompt nóg een oesterpannenkoek op mijn bord gedumpt krijg. Ik probeer maar aan vroeger te denken, als ik iets op mijn bord kreeg dat ik "niet lustte": hap slik weg…

Op maandagmiddag komt Victoria terug uit Victoria en Mike en ik halen haar op van het vliegveld. Vlak voordat ik de auto in stap, sta ik oog in oog met een Yellow Belly snake (ook wel een Common Tree snake), [[[i]]]totally harmless[[[/i]]], zoals Mark de krokodillenman zou zeggen. In de auto kom ik tot de conclusie dat ik al lang niet meer zo'n schijterd ben, zoals ik een paar blogs terug schreef. Tijdens het werk in de tuin voel ik me over het algemeen onverslaanbaar als Indiana Jones (al komt dat misschien meer door de kleding die ik draag) en als er wallaby's, yellow belly slangen, tarantula's(!!!!!!), boomkikkers, goanna's en andere wilde beesten mijn pad kruisen, dan spring ik er meestal als een vrolijke Freek Vonk achteraan om ze beter te kunnen bekijken.

Op donderdagavond wordt mijn stoerheidsgehalte toch nog even getest, net als ik de buitenlucht in stap om richting mijn cabin te gaan, ligt er een enorme slang op me te wachten. Binnen een seconde ben ik weer binnen en heb ik Victoria, Mike en Tanya bij elkaar verzameld. We gaan voorzichtig buiten kijken en Mike weet te vertellen dat het een Scrub Python van 5 meter is, ze zijn behoorlijk zeldzaam, eten wallaby's en in de 30 jaar dat Mike hier woont, heeft hij slechts één keer eerder zo'n groot exemplaar gezien. Nu slangen hét gespreksonderwerp van de avond zijn, zegt Mike ook ineens dat die slang die we vorige week bij Dingo Beach zagen de King Brown snake is, de giftigse slang die in Australië voorkomt. Blij dat ik dat nu pas hoor.

De hele week zwoegen we elke ochtend met zijn drieën. Met Victoria werk ik ook elke middag wat langer door om extra zakgeld te verdienen voor Long Island. We gaan daar werken en in ruil daarvoor krijgen we onderdak, maar ons eten moeten we zelf meenemen. De tijd die over is deze week, gebruiken we om kokosnoten uit de tuin open te maken, een boodschappenlijst te maken voor op het eiland, blogs te schrijven (ik), te skypen met het thuisfront (ook ik) en een goedkope vlucht terug naar Italië te boeken eind juli (Victoria). Verder genieten we van de zon aan het zwembad en kletsen we over van alles en nog wat.

Zaterdagochtend zal Mike ons om 9 uur in Proserpine droppen, waar Victoria en ik de Woolworths en de IGA leeg gaan kopen. Om 2 uur brengt Mike ons naar Shute Harbour (20 km ten zuiden van Airlie Beach) waar we de watertaxi naar Long Island pakken en dan begint ons tweeweekse [[[i]]]Cast Away[[[/i]]] avontuur. Victoria hoopt erop helemaal zongebruind terug te komen, ik hoop vooral niet zonverbrand (en rood als een garnaal) terug te komen, ja mam, ik zal goed smeren!