‘Waarom ben ik zo’n schijterd?’ Dat vraag ik me wel eens af als papa weer een spin uit mijn kamer moet halen omdat ik dat zelf niet durf. Hier vraag ik het me constant af. Als ik naar mijn cabin loop, durf ik niet écht van mijn omgeving te genieten, omdat ik bang ben dat ik op een beest ga staan (wat niet heel vreemd is, aangezien ik net bijna over een slang struikelde..), dus kijk ik vooral naar de grond. Als ik ’s nachts sterren ga kijken, doe ik eerst hoge sokken aan in mijn schoenen en pak ik mijn zaklamp én telefoon voordat ik een stap buiten durf te zetten. Eenmaal buiten schrik ik van elk geluid… Ik hoop dat het een beetje zal zakken en dat ik wat stoerder word deze maanden, want als ik ‘zo’n schijterd’ blijf, denk ik dat ik niet half zo kan gaan genieten als de bedoeling is. Eigenlijk denk ik dat het feit dat ik hier zo over schrijf en het probleem erken, al stap 1 is! Bovendien wennen de beestjes en geluiden vanzelf en dan zal je zien dat het beter gaat. Dat is in ieder geval wat Mike denkt (hij heeft er nog wel vertrouwen in dat het goedkomt, mam!). Hij vermoedt zelfs dat ik binnenkort één word met de natuur, ik kan niet wachten.

Over Mike gesproken, en Tanya, het zijn ontzettend lieve mensen! Mike is 66 jaar en geboren in Northampton. Met zijn eerste vrouw en zijn twee jonge dochters is hij ongeveer 40 jaar geleden naar Australië verhuisd. In de jaren ’90 kreeg Mike een ongeluk in de [[[i]]]sugarcane [[[/i]]]fabriek van Proserpine waar hij werkte, waarbij hij zijn rug op meerdere plekken brak. Het is een wonder dat hij nu weer vrolijk rondloopt en zelfs fysiek vrij zwaar werk kan doen. Zijn eerste vrouw is niet lang na het ongeluk terug gegaan naar Engeland en toen ontmoette Mike Tanya, een verlegen (en 17 jaar jongere) Oekraïense die naar Australië kwam om Engels te leren. Samen zijn ze terug gegaan om haar familie te ontmoeten en ze zijn zelfs getrouwd daar. Ik heb Tanya pas vanmorgen ontmoet! Mike heeft me uitgelegd dat sinds de cycloon hun huwelijk iets minder steady is. Tanya heeft een spa in Airlie Beach, zo’n 30 kilometer verderop en Debbie heeft alles verwoest daar. Veel stress dus de afgelopen tijd..

Dan nog een kort stukje over wat ik hier nou eigenlijk doe. Tot nu toe is het vooral de veranda waar we aan hebben gewerkt. Debbie heeft ervoor gezorgd dat er een hele boom door het glas van de veranda is gekomen. De boom is al weg en er is alweer nieuw glas geplaatst, maar binnen is de schade enorm. We hebben vooral glas geraapt de afgelopen dagen, gordijnen gemaakt en opnieuw opgehangen, de tv (die zeiknat was en het wonder boven wonder nog doet) opnieuw aangesloten en meubels verplaatst. Vanaf komende week gaan we waarschijnlijk meer buiten in de tuin werken, want ook daar valt veel te doen!