Alwéér een Reisblog?!
11/02/18 - Noorwegen 2018
Tijd voor een nieuwe reisblog, het is namelijk vandaag alweer precies 170 dagen geleden dat ik mijn laatste blog over Australië schreef. Het begint weer te kriebelen, mijn vingers tintelen en jeuken, want: IK WIL MEER SCHRIJVEN! En dan het liefst een keer iets dat niet per se studiegerelateerd is. Nu wil het toeval dat er zich half januari een aangename situatie heeft voorgedaan. Mijn allerleukste ouders besloten ineens een tripje naar Noorwegen te boeken en ik mag mee!!
Ik schrijf deze (rommelige) blog vanaf Schiphol, vanuit het vliegtuig richting Oslo, vanaf het vliegveld in Oslo, vanuit het vliegtuig richting Tromsø en Alta en het laatste stukje vanuit mijn hotelkamer.
Om 06:45 op 11 februari 2018 gaat mijn alarm. Ik stap meteen uit bed, want er valt genoeg te doen. Douchen, laatste spullen pakken en een enorm grote schoolopdracht inleveren staan op het programma. De afgelopen dagen zijn op zijn zachtst uitgedrukt vrij stressvol geweest met mijn studie dus ik ben helemaal toe aan vakantie.
Om 09:30 rijden we na een hectisch ochtendje en een zwaar afscheid met onze lieve poezenbeesten richting Schiphol. Papa heeft via een dubieus, “maar wel goed aangeschreven” clubje een transfer vanaf de parkeerplaats naar het vliegveld geboekt. Als de receptie uitgestorven blijkt, net als de parkeerplaats, begin ik toch ernstig te twijfelen aan de echtheid van dit bedrijf. Gelukkig word ik uit mijn lijden verlost, doordat er een stokoud transferbusje aan komt rijden.
Het busje kunnen we zowat uitzwemmen als we bij vertrekhal 1 worden afgeleverd, want de temperaturen liepen hoog op. Na de check-in van onze bagage én sneeuwschoenen, verplaatsen we ons richting de douane, daar worden al papa’s spullen eruit gepikt om extra gecontroleerd te worden, tja, je ziet er uit als een crimineel of niet.
Na de douane zien we dat onze vlucht naar Oslo een half uur vertraging heeft. Gelukkig heb we in Oslo vijfenhalf uur om te overbruggen tot onze volgende vlucht. Helaas blijkt dat half uurtje uiteindelijk te veranderen in anderhalf uur, maar ach, we hebben alle tijd van de wereld. Als we opstijgen, pinkt mama van angst een traantje weg. Na ongeveer een half uur vliegen, komt de crew langs met koffie en thee en wanneer ik toevallig net even niet oplet, steekt de leuke steward zijn kont ineens bijna in mijn gezicht. De daaropvolgende minuten krijg ik verschillende keren van mama te horen dat ik helemaal niet zo’n heilig boontje ben als ik doe lijken (ik zei dat ik niet keek!), dat de steward in kwestie iets te weinig kont heeft en dat hij waarschijnlijk toch gay is.
In Oslo hebben we uiteindelijk nog zo’n vierenhalf uur over. Nadat we een tijdje hebben genikst en daarna lekker hebben gegeten, besluiten we vast via [[[i]]]transfer flights[[[/i]]] richting onze gate te lopen. Dat gaat echter helemaal niet goed, we kunnen niet inchecken voor onze volgende vlucht vanwege een [[[i]]]baggage registration problem[[[/i]]]. We besluiten het gezellig te houden terwijl we naar de servicebalie lopen en besluiten te wedden. Mama denkt dat onze bagage onderweg naar Dubai is, papa oppert dat de bagage nooit is ingeladen in Amsterdam en ik blijf positief en zeg dat onze bagage in het beste geval gewoon is uitgecheckt in Oslo en dat we dus alleen opnieuw hoeven in te checken. Gelukkig blijk ik gelijk te hebben.
Nadat mama weer drie keer gefouilleerd is vanwege haar ijzeren heup, kunnen we eindelijk richting de gate, A16. Als we daar aankomen, merken we al gauw dat in het meest weggestopte hoekje van de hele luchthaven terecht zijn gekomen. Je zou haast denken dat die Noren het gênant vinden dat er vluchten naar Alta gaan. Ook deze vlucht naar het verre noorden heeft weer vertraging, het lijkt de NS wel.. Na een turbulente vlucht (met veel stress voor mama) en een korte tussenstop en stoelendans in Tromsø, landen we om 23:15 in Alta, oftewel Noorderlichtstad Alta. Omdat er boven Alta over het algemeen minder bewolking hangt dan boven de rest van Noorwegen (denk alleen al even aan Bergen waar het altijd regent, haha) is de kans dat we hier het noorderlicht spotten redelijk groot.
Want laten we wel wezen, we gaan natuurlijk niet voor niets naar het noorden van Noorwegen. Het doel van dit reisje is om het lichtverschijnsel Aurora Borealis te zien! Niemand van ons drieën heeft dit fantastische fenomeen eerder gezien en het wordt tijd om daar verandering in te brengen. Wij hopen op een volmaakt weekje, hopen jullie met ons mee?
Ik schrijf deze (rommelige) blog vanaf Schiphol, vanuit het vliegtuig richting Oslo, vanaf het vliegveld in Oslo, vanuit het vliegtuig richting Tromsø en Alta en het laatste stukje vanuit mijn hotelkamer.
Om 06:45 op 11 februari 2018 gaat mijn alarm. Ik stap meteen uit bed, want er valt genoeg te doen. Douchen, laatste spullen pakken en een enorm grote schoolopdracht inleveren staan op het programma. De afgelopen dagen zijn op zijn zachtst uitgedrukt vrij stressvol geweest met mijn studie dus ik ben helemaal toe aan vakantie.
Om 09:30 rijden we na een hectisch ochtendje en een zwaar afscheid met onze lieve poezenbeesten richting Schiphol. Papa heeft via een dubieus, “maar wel goed aangeschreven” clubje een transfer vanaf de parkeerplaats naar het vliegveld geboekt. Als de receptie uitgestorven blijkt, net als de parkeerplaats, begin ik toch ernstig te twijfelen aan de echtheid van dit bedrijf. Gelukkig word ik uit mijn lijden verlost, doordat er een stokoud transferbusje aan komt rijden.
Het busje kunnen we zowat uitzwemmen als we bij vertrekhal 1 worden afgeleverd, want de temperaturen liepen hoog op. Na de check-in van onze bagage én sneeuwschoenen, verplaatsen we ons richting de douane, daar worden al papa’s spullen eruit gepikt om extra gecontroleerd te worden, tja, je ziet er uit als een crimineel of niet.
Na de douane zien we dat onze vlucht naar Oslo een half uur vertraging heeft. Gelukkig heb we in Oslo vijfenhalf uur om te overbruggen tot onze volgende vlucht. Helaas blijkt dat half uurtje uiteindelijk te veranderen in anderhalf uur, maar ach, we hebben alle tijd van de wereld. Als we opstijgen, pinkt mama van angst een traantje weg. Na ongeveer een half uur vliegen, komt de crew langs met koffie en thee en wanneer ik toevallig net even niet oplet, steekt de leuke steward zijn kont ineens bijna in mijn gezicht. De daaropvolgende minuten krijg ik verschillende keren van mama te horen dat ik helemaal niet zo’n heilig boontje ben als ik doe lijken (ik zei dat ik niet keek!), dat de steward in kwestie iets te weinig kont heeft en dat hij waarschijnlijk toch gay is.
In Oslo hebben we uiteindelijk nog zo’n vierenhalf uur over. Nadat we een tijdje hebben genikst en daarna lekker hebben gegeten, besluiten we vast via [[[i]]]transfer flights[[[/i]]] richting onze gate te lopen. Dat gaat echter helemaal niet goed, we kunnen niet inchecken voor onze volgende vlucht vanwege een [[[i]]]baggage registration problem[[[/i]]]. We besluiten het gezellig te houden terwijl we naar de servicebalie lopen en besluiten te wedden. Mama denkt dat onze bagage onderweg naar Dubai is, papa oppert dat de bagage nooit is ingeladen in Amsterdam en ik blijf positief en zeg dat onze bagage in het beste geval gewoon is uitgecheckt in Oslo en dat we dus alleen opnieuw hoeven in te checken. Gelukkig blijk ik gelijk te hebben.
Nadat mama weer drie keer gefouilleerd is vanwege haar ijzeren heup, kunnen we eindelijk richting de gate, A16. Als we daar aankomen, merken we al gauw dat in het meest weggestopte hoekje van de hele luchthaven terecht zijn gekomen. Je zou haast denken dat die Noren het gênant vinden dat er vluchten naar Alta gaan. Ook deze vlucht naar het verre noorden heeft weer vertraging, het lijkt de NS wel.. Na een turbulente vlucht (met veel stress voor mama) en een korte tussenstop en stoelendans in Tromsø, landen we om 23:15 in Alta, oftewel Noorderlichtstad Alta. Omdat er boven Alta over het algemeen minder bewolking hangt dan boven de rest van Noorwegen (denk alleen al even aan Bergen waar het altijd regent, haha) is de kans dat we hier het noorderlicht spotten redelijk groot.
Want laten we wel wezen, we gaan natuurlijk niet voor niets naar het noorden van Noorwegen. Het doel van dit reisje is om het lichtverschijnsel Aurora Borealis te zien! Niemand van ons drieën heeft dit fantastische fenomeen eerder gezien en het wordt tijd om daar verandering in te brengen. Wij hopen op een volmaakt weekje, hopen jullie met ons mee?
